To jednak Koniec Świata

   To będzie ten koniec Świata, czy nie ma szans na uczestniczenie w tak spektakularnym wydarzeniu? Mam ochotę, bo takie wydarzenie może mnie spotkać tylko raz w życiu. Już wyobrażam sobie, jak siedząc na błyskawicy wznoszę się w wszechświat, pozostawiając w palącym się katastrofalnie ogniu wszystkie moje radości i smutki. Nie żal mi radości, ale nie wyobrażam sobie dnia bez smutków i bez narzekania.

   Zastanawiam się, co zabrać z sobą przy limitowanym ładunku na nieskończony czas zgłębiania kosmosu. I już wiem; miejsce na bezdenność, która powinna zmieścić wszystko, czym zechcę się zamartwiać. Oczywiście najbardziej leży mi na sercu wiarygodność przepowiedni Majów. Skąd wiedzieli, że taki Cezary będzie żył w czasach naznaczonych przez nich? No bo skąd? Olga odradziła mi budowanie schronu i gromadzenie zapasów, a że jestem leniwy, to chętnie przystałem na jej propozycję nieznoszącą sprzeciwu. Aspekt takiej układanki znam z autopsji. Jestem bez szans.

   A skąd Olga dowiedziała się o moim istnieniu? Bardzo podejrzane, pewnie miała dobre kontakty ze znanym na kończący się Świat wywiadem. Bo kobiety są kręgiem zamkniętym, jak i historie o czekającym nas kataklizmie. Bosze, ileż to było już wiarygodnych proroctw! Niejaki Nostradamus był najbardziej wiarygodny. Przyszło nam czekać 9792 + 2012 lat na sprawdzenie się postawionej tezy, na powtórkę z historii. Też lubię się bać, ale nie lubię horrorów. To znaczy boję się, kiedy mam na to ochotę. Ale żeby w dokładnie określony termin? Nie, jestem ekscentrykiem i postanowiłem się bać o jeden dzień wcześniej. 

   Trochę mi szkoda, że nie zobaczę ciągnącego się po niebie skrzącego się ogona. Przyzwyczajony zostałem do jego podwiniętej wersji. Przyznam, że mam coraz większy apetyt na ekstrawagancję. Mam skłonność do proroctw, są takie delikatnie zagmatwane i prawie święte, a to już dotyka mej duszy. A ja nie mam zamiaru wypatrywać żadnych znaków na niebie, a tym bardziej na ziemi, bo przegapię ten Koniec Świata.

   I tu nasuwa się pytanie – dlaczego lubimy się bać i bez bojaźni nie wyobrażamy sobie życia? Ja tam wolę sobie marudzić i narzekać, w tym też na samego siebie. 

   Zgodnie z proroctwami Cezarego szansę na przetrwanie ma tylko Kosztowa. Dlatego też tu osiedliliśmy na dobre i na dobre. Zgłoszenia na wolne pokoje przyjmujemy od zaraz. Zaznaczam, że ceny są bardzo wygórowane, ale jakie ma to znaczenie w obliczu Końca?

   Chcąc nie chcąc, jesteśmy tu tylko na chwilę!