Życzenia od piesków polarnych i reszty jaworowej drużyny!:-))

 

    Nareszcie, po dziwnie jesiennym grudniu przyszła zima z siarczystym mrozem i śniegiem. Śniegu wprawdzie na razie niewiele, ale wystarczy by pomalować rzeczywistość w inne barwy. Coraz więcej czasu spędza się teraz w domu, coraz bardziej w piecach pali. Złaknieni ciepła, ubrani na cebulkę mościmy się w zaciszu domowym na dwór wychodząc tylko po drewno na opał, do obrządku kurzo-koziego oraz na spacery z psami. Bo nasze dwa pieski polarne  - Zuzia i Jacuś uwielbiają zimno i śnieg! Sierść mają gęstą a więc żadne mrozy im nie straszne. Wprost przepadają za bieganiem po pokrytych szronem czy też sniegiem okolicznych łąkach, paryjach i lasach. Zimowe spacery to ich upragniony żywioł. Wystarczy powiedzieć im magiczne słowo: "Idziemy" albo "Ajciu" i od razu biegną na wyścigi podskakując niczym piłeczki do naszych twarzy i składajac na nich radosne, psie pocałunki. I chociaż całe dnie spędzają w ogrodzie bawiąc się, tarmosząc, podgryzając i goniąc dookoła obejścia, to zawsze najmilszym momentem dnia jest wspólny spacer oraz możliwość szalonych biegów po pogórzańskich, malowniczych przestrzeniach.

   Dopiero po południu oba gagatki wygłodniałe i zmęczone ściągają do domu na ciepły posiłek oraz na głęboki sen w sypialnianych pieleszach.
   Wieczorem wyspane żądają ogromnej porcji pieszczot. Wówczas dajemy im z siebie, ile tylko się da. Klepiemy, głaszczemy, tulimy, tarmosimy, przewracamy się z nimi na kanapie i dywanie,  twarze dajemy do syta wylizywać a ręce obgryzać. Wreszcie wyczerpane psiska uspokajają się i ponownie zapadają w błogi sen kładąc się pokotem, gdzie bądź. A dla nas przychodzi wówczas czas tulenia kotów, pisania nowych opowieści czy wierszy, słuchania muzyki, filmów oglądania oraz podjadania smakołyków z lodówki, których resztki po świętach kończymy.

  Nocą, gdy już oboje z Cezarym ukokosimy się wreszcie pod kołdrami i zapadamy w pierwszy sen psiska budzą się i ziają rozgłośnie stając przy nas oraz natrętne nosy w uszy nam wciskając. Oj, stanowczo za gorąco im w nagrzanej sypialni! Mus wtedy wstać i wypuścić huncwoty w ciemną, mroźną nockę. Pieski polarne pełne energii biegną uradowane do ogrodu, który jest ich ulubionym, niepodzielnym królestwem. Co wówczas robią? Nie wiadomo! To ich wspólna, psia tajemnica. Księżyc oświetla świat błękitnym blaskiem. Pachnie mrozem i świeżością. Jest cicho i migotliwie. Trwa polarna, podkarpacka baśń...

   Wczesnym rankiem zastaję Zuzię i Jacusia śpiących smacznie w budach albo stojących pod płotem i ujadających na okoliczne sarny, dziki czy też zbłąkanych przechodniów. Nieraz też widzę, jak doczekać się nie mogą wejścia do domu i zaglądają niecierpliwie w okna naszej sypialni. Narzucam więc szybko na siebie ciepły sweter i wpuszczam stęsknione piesiunie do domu. I znów nadchodzi fala radosnych powitań oraz pieszczot. Wciskania zimnych nosów w nasze dłonie i uszy. Szalonych tańców i podskoków. Psich westchnień i wiernych spojrzeń...
   Wreszcie rozpalamy w piecu kuchennym. Czas na śniadanie. Zaczyna się nowy, zimowy dzień...

   A ponieważ już za chwilę zacznie się Nowy Rok nasze polarne pieski - Zuzia i Jacuś, Jawory oraz reszta jaworowej drużyny życzą Wam pięknej, baśniowej zimy, wielu dobrych zdarzeń, zdrowia, radości, bliskości, spokoju oraz nadziei.
   Szczęśliwego Nowego Roku!:-))***