Postać z mgieł i uniesień

   Dzień w pełnym upojeniu słońcem i lekką wietrznością powoli wchodził w kolejną fazę objawienia się. Nachylenie promieni słonecznych z pozorną zadziornością zabawiało się wydobywaniem barw, by potem przewracać ich słoje i nabierać w dowolnej kolejności wyszukany smak poddany wyobrażeniom kolejnej chwili.

   Nakładające się ciepło z Jej źrenic podnosiło poziom delikatności rozbieganej wrażliwości. Biegła niewidoczną ścieżynką pośród własnych marzeń, raz po raz schylając się nad niezaprzeczalnym urokiem wysoko sterczących ziół, traw i zalegających kwiatów. Te ułożone w niskości nadawały Jej stąpaniu znamiona skradania się. Postać z mgieł i uniesień.

   Z ułożonym spokojem patrzyłem na harmonijność ruchów alabastrowego ciała, gdzie płynność i przechodzenie kolejnych faz niosło z sobą wiarygodność oddania się.

   Ubrana w powiewne szaty przylegające ściśle do zaokrąglonych piersi i te rozwiewne ponad stopami. Płynęła nieodparcie w przestrzeni wiadomej wyobraźni nie zatrzymując się na szczegółach. Mój oddzielający wzrok rozdzielał widzenie na postać i otoczenie. Zapatrzony w Jej sylwetkę pobłażałem cudowności otoczenia. Postać nagle rozpoczęła taniec należny cudowności ciała i zmysłów. Klosz zwiewnej sukni unosił się, by odkryć kształtność Jej pośladków i bajecznego zaokrąglenia podbrzusza w kształcie soczystej gruszy. Ciekawość i ekstaza rosła w miarę zamykania przesączonego widoku. Kiedy rozpostarła ramiona miałem wrażenie, że w motylim locie przesłoniła całe Jej otoczenie. Była Ona i tylko Ona...

   Przysiadła na chwilę niczym niezniechęcona. Po chwili Jej miedziane włosy wplotły się w delikatność dywanu utkanego z zieloności, zanikającego brązu i nabrzmiałej czerwoności. Przy szeroko otwartych oczach Jej uśmiech przygaszał spadające promienie słońca, stojącego już na znacznej wysokości.

    Podbiegłem i w zupełnej bliskości położyłem się obok. Patrzyłem na nabrzmiałe usta, wdychałem spokojność oddechu by w tym samym czasie patrzeć na falowanie piersi w znacznym dekolcie. Drżałem na widok sutek usztywnionych doznaniami ledwo, co przeżytymi. Odwróciłem głowę i przy przymkniętych powiekach przewijałem taśmę, nie tyko do tylu, lecz także zaczęły pojawiać się wizje z przyszłości. Zachłanne, pełne magii splecionych postaci w gorących uściskach, potęgowane żarem nieba, które odtąd postanowiło sprzyjać.

   Zaniepokojony nagłym szelestem zobaczyłem wielobarwnego motyla unoszącego się ponad zwałem rozgorączkowanego piasku w kolorze pozłoty i błyskających diamentów. Urzekające loty do i z powrotem zwielokrotniły pobudzenia do życia dopiero co widzianego w klatkach z przyszłości. Czyżby przyszłość stawała się teraźniejszością? Jej obraz na zboczu pochylności z rozpostartymi ramionami i lekko podciągniętymi udami na wysokość spełnienia zdeterminowanych pragnień osiągał nieokiełzany szczyt. Podszedłem bliżej, zupełnie blisko, tak by nie pozwolić na ulotnienie się niepowtarzalnych doznań. Jej wzrok penetrował moje myśli bezustannie i tylko krople chęci doznań ukazujące się we włosach opadały jakby bezwiednie po policzkach znajdując swe miejsce w zagłębieniach kształtności niebiańskiego ciała. Wdychając Jej opary unosiłem się i opadałem w cyklu wiary i nie wiary. Szorstkość piasku pobudzała swoją czystością nie pozostawiając miejsca na rozkojarzenia.

   Od tego czasu minęło wiele lat. Jednak bardziej spostrzegawczy obserwatorzy mogą zobaczyć dwie splecione postacie siedzące na piaszczystym brzegu. Ich stopy zanurzone w wodzie schładzają niegasnący żar, gorąc ciągle dopieszczany zaplecionymi dłońmi...

CDN nie nastąpi...