W poszukiwaniu tego, co łączy…

   Świętujemy obecnie stulecie odzyskania niepodległości przez naszą Ojczyznę. Każdy robi to po swojemu. Tak jak umie i jak chce. A nawet jeśli nic specjalnego nie robimy, to chyba każdy z nas  ma w związku z tą rocznicą swoje spostrzeżenia, refleksje, wspomnienia i pragnienia. W natłoku medialnego dziania i górnolotnych, często fałszywie brzmiących haseł zapominamy jednak o tym, co najważniejsze. O prostych a tak ważnych rzeczach, które dzięki odzyskaniu niepodległości mamy, które są normalną częścią naszego życia. Choćby o tym, że żyjemy w pokoju, że możemy podróżować swobodnie po świecie i naszym kraju, podziwiać jego wspaniałe zabytki oraz dziką, unikalną na skalę Europy przyrodę. Albo o tym, że możemy mówić, pisać, czytać i śpiewać po polsku. Nasi przodkowie marzyli o tym. My to mamy a zupełnie nie doceniamy…

   Szkoda tylko, że w tej naszej polszczyźnie tak dużo jest agresji, nienawiści, nieumiejętności wzajemnego zrozumienia, nieufności a nawet wrogości.  Tyle we wspólnej przestrzeni wielkich słów, które wygłaszane nadaremno albo zbyt często kompletnie straciły na wartości, stały się puste i obojętne. Męczy nas szarpanina i obrzucanie się kalumniami. Przerażają te nasze wieczne, polsko-polskie wojenki. Odstręczają kłótnie między politykami, martwią kłótnie w rodzinach. Wciąż przykro zaskakuje powtarzalność przykrych zachowań i reakcji, nasz narodowy, niezmienny od stuleci charakter.  Krewkość, buńczuczność, obrażalskość, pieniactwo, zarozumialstwo na zmianę z poczuciem niższości…Za dużo tego wszystkiego. Strach włączyć telewizor, wczytać się w codzienne wiadomości…Moje serce buntuje się przeciw takiej rzeczywistości. Chcę widzieć to, co w nas dobre i wspólne, jakkolwiek naiwnie i patetycznie by to nie zabrzmiało. Chcę po swojemu uczcić ten dzień i poczuć to, co najważniejsze – miłość do naszej ojczyzny oraz radość, że mogę żyć w niepodległym, pięknym, jakże mi bliskim mentalnie kraju.  Tylko tu, w Polsce, pod tym a nie innym niebem w pełni czuję się u siebie. Wiem o tym, bo przecież próbowałam żyć na obczyźnie i przekonałam się, iż choć wszędzie jest pięknie i wszędzie znaleźć można wrażliwych, rozumnych ludzi, to tylko tu mogę porozumieć się z nimi w całej pełni, opierając się na wspólnej historii i kulturze, na naszych narodowych wadach i zaletach, na prostych uczuciach, wspomnieniach i wspólnych skojarzeniach…

   W tym tak ważnym dla nas wszystkich dniu słuchamy z mężem utworów, które budzą w nas wzruszenie, ożywiają patriotycznego ducha oraz wiarę w to, że mimo wszystkich kłótni, animozji i wzajemnych pretensji jest coś, co nas wszystkich łączy i zawsze łączyć będzie. Że jest w nas, Polakach i zawsze będzie miłość do Ojczyzny i że właśnie ta miłość w końcu nas ocali, pomoże obalić najgrubsze mury i barykady, odnaleźć początek nitki wiodącej do zgody. 

   W 1989 roku Jacek Janczarski napisał gorzko-smutny i niestety proroczo brzmiący tekst pt. "Nie pokłóćmy się". Było to wkrótce po nastaniu wyczekanych zmian ustrojowych w Polsce, po podpisaniu przez zwalczajace się dotąd obozy polityczne porozumienia przy Okrągłym Stole. Jacek Janczarski nie miał jednak złudzeń, co do naszego trudnego charakteru narodowego, co do tego, co może zdarzyć się w przyszłości, bo przecież wiele razy już się zdarzało. Pragnął jednak tej zgody między Polakami, wiedząc jak wiele od niej będzie zależało...

Nie pokłóćmy się…

Mamy to, o czym marzyliśmy we snach
Ani duzi nie jesteśmy, ani mali
Ale temu, kto przez lata zginał kark
Do wolności tak się trudno przyzwyczaić

Prawie każdy z nas ma w sobie takie coś
W jednym Stalin drzemie, w drugim Urban
I jak psy wciąż dogryzamy starą kość
Nowy burdel, gdzie bryluje stara kurwa

Z niejednego pieca każdy zjadał chleb
Każdy wierzył w cud i dał się zwieść oszustom
Dotąd trzeba pukać się w ten głupi łeb
Aż dźwięk czysty wyda, aż w nim będzie pusto

Wtedy zważmy powolutku każdy krok
Nasze piekło niech nie będzie naszym stylem
Wszystkim życzę przez okrągły Nowy Rok
Nie pokłóćmy się jak kretyn z imbecylem 

    Oglądałam wczoraj w TV koncert z okazji setnej rocznicy odzyskania niepodległości, jednak miałam po jego obejrzeniu spory niedosyt. Czegoś mi tam brakowało a czegoś było stanowczo za dużo. Bardzo podobała mi się oprawa wizualna tego widowiska a kilka odśpiewanych tam pieśni zachwyciło i poruszyło. Jednak oboje z Cezarym mamy swoją własną listę ukochanych utworów, w których zarówno słowa jak i melodia trafiają głęboko do naszych serc, nieodmiennie budząc wzruszenie oraz nadzieję na lepsze. Słuchamy ich od rana i zamyślamy się nad prawdami zawartymi w utworach napisanych m.in. przez Adama Asnyka, Kamila Baczyńskiego, Jacka Kaczmarskiego, Wojciecha Młynarskiego, Jacka Janczarskiego, Agnieszkę Osiecką i wielu innych wspaniałych twórców naszej literatury.

   Oto trzy wybrane przez nas, ulubione pieśni: "Kantyczka z lotu ptaka" Jacka Kaczmarskiego, "Miejcie nadzieję" Adama Asnyka, "Taki kraj" Jana Pietrzaka.

   Kochani! Jeśli chcielibyście podzielić się z nami swoimi ulubionymi, polskimi pieśniami, melodiami czy wierszami, to proszę nadsyłajcie w komentarzach ich tytuły albo linki do miejsc, gdzie można je znaleźć w Internecie. W miarę nadsyłania będę je wklejać poniżej w treść tego posta. Tworzyć coś razem z Wami, dla nas…Posłuchajmy razem tego, co nam bliskie. Pośpiewajmy. Wyszepczmy z głębi serca. Znajdźmy to, co nas łączy a nie dzieli. Wyłuskajmy to, co najlepsze, najważniejsze i po prostu spróbujmy docenić oraz uczcić po swojemu nasze wspólne święto. Czy to możliwe…?

Agatka zaproponowała wysłuchanie swojej ulubionej piosenki poświęconej Polsce -
"Do przodu Polsko" w wykonaniu Marka Torzewskiego

Anna Bzikowa zaproponowała wysłuchanie piosenki Johna Lennona "Imagine"

Anna Maria P. zaproponowała wysłuchanie piosenki w wykonaniu Anny German - "Być może" 

Marytce chodzi po zakatarzonej głowie jakiś marsz generalski oraz wiersze Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej

"Co nam zostało"
Są narody, co w czasach ognia, wojny, moru
Wszystko uratowały - wszystko prócz honoru,
Polsko biedna! Twój honor pozostał przy tobie,
Twój honor, jasny diament w rękach głodomorów.

"Tej jesieni"
A tymczasem kasztanowe liście
szukają nas wkoło jak ślepcy
- i westchnienia słychać i szepty:
"Wróciliście?
- nie wróciliście?" -

Ewa 2 zaproponowała wysłuchanie pieśni Czesława Niemena - "Dziwny jest ten świat"

Maksiuputkowa zaproponowała posłuchanie wiersza Wisławy Szymborskiej  pt. "Gawęda o miłości ziemi ojczystej" oraz piosenki Andrzeja Rosiewicza pt. "Pytasz mnie" 

Maks zaproponował wysłuchanie pieśni pt. "Barka"(tekst autorstwa  Stanisława Szmidta)

Karolina zaproponowała wysłuchanie pieśni pt. "Orlątko" Artura Oppmana oraz "Patriotyzm" Lecha Makowieckiego

Alis zaproponowała posłuchanie Małej Armii Janosika - "Białe róże" oraz miksu pieśni patriotycznych, projekt Dziemiana

Agniecha zaproponowała posłuchanie piosenki autorstwa Marka Jackowskiego pt. "Oprócz błękitnego nieba"

Basia przesłała wiersz swego autorstwa wiersz zatytułowany "Monolog polski"

Monolog polski

Byłaś od zawsze
najpierw w oczach ojca i matki
czuwających nad kołyską
potem w stokrotkach i cygankach
które zaludniały moją małą ojczyznę
przeświecałaś w promieniach słońca
rozświetlającego dom bielony wapnem
i słomiany dach chroniący
zaklęty w ziarnach chleb
byłaś w baziach niedosięgłych dla dziecka
i śniegu który był zbyt duży by go nie pamiętać
a potem byłaś w baśniach i legendach
świętach co otwierały wszystkie serca
na kartach historii które uczyły czym jesteś
żyłaś w sukcesach i porażkach
w płaczu dziecka i jego śmiechu
w kolejnych zmaganiach z życiem
by dom rodzinny był zawsze ciepły.
Z każdym rokiem
jesteś coraz bardziej
nie odstępujesz mnie na krok
jakbyś chciała
bym Cię widziała
we wszystkich Twoich kolorach
bym mogła Tobą oddychać
wiesz że nikt Cię nie zastąpi
bo jesteś w tych których kocham
a oni są w Tobie. 

(chata w Zalipiu - zdjęcie z Internetu)


Alex zaproponowała wysłuchanie piosenki Grzegorza Ciechowskiego pt. "Nie pytaj o Polskę"

Ataner  zaproponowała wysłuchanie trzech pieśni:  "Rozkwitały pąki białych róż", "Wolność" Marka Grechuty oraz "O mój rozmarynie" w wykonaniu Zbigniewa Wodeckiego

 

 Kloszard  po chwili ciszy zaproponowała wysłuchanie Symfonii nr 40 Mozarta w nowoczesnej, rockowo-metalicznej interpretacji

Andzia zaproponowała wysłuchanie Gaude Mater Polonia (Raduj się, Matko Polsko), średniowiecznego utworu śpiewanego niegdyś przez rycerzy polskich po odniesionym zwycięstwie

I jeszcze jedna propozycja od Marytki - utwór z filmu "Złote krople" pt. "Możesz wszystko"

Gosia zaproponowała obejrzenie radosnych tańców i wysłuchanie pieśni Libiamo oraz orkiestry pod dyrekcją  Andre Rieu

Kitty Katty zaproponowała posłuchanie powstałej w 1908 roku "Roty", wspaniałej pieśni patriotycznej ze słowami Marii Konopnickiej a z muzyką Feliksa Nowowiejskiego