Konfiturowa uczta!

   Zima, taka piękna i mroźna jak parę dni temu czy też chlapowata i bura jak teraz to w jaworowym domostwie najlepszy czas na pożeranie przetworów piętrzących się od jesieni w spiżarce. Czymś przecież trzeba sobie osłodzić ten chłodny czas. A ponieważ zawsze narobię więcej przetworów, niż damy radę zjeść toteż często za ubiegłorocznymi słoikami znajduję jeszcze dwu a nawet trzy letnie smakołyki. Nic złego się z nimi nie dzieje. Po otwarciu nadal wydzielają apetyczny aromat a smak też w niczym nie odbiega od tych świeższych. Dwuletnie konfitury wiśniowe są nawet lepsze od tych z zeszłego lata. A mus gruszkowy czy jabłkowy wspaniale nadaje się do ryżu, makaronu, szarlotki albo do wyjadania łyżką wprost ze słoja. Niedawno skończyliśmy czteroletnie powidła śliwkowe oraz dwuletnie konfitury z czarnego bzu.

   A właśnie owe bzowe konfitury są naszymi ulubionymi. Nie dość, że smaczne, to na dodatek bardzo zdrowe. Owoce czarnego bzu zawierają mnóstwo witaminy C,  działają oczyszczająco na organizm, regulują wypróżnienia, działają uszczelniająco na naczynia krwionośne, przez co polepsza się krążenie i wzrok.

   Niech się schowają wiśniowe, truskawkowe, kalinowe, jeżynowe (choć też boskie!) czy malinowe (mniam, mniam!).

 Krzewów czarnego bzu mamy w ogrodzie kilkanaście i co roku owocują one coraz obficiej. Tak więc nie dość, że produkuję z nich jesienią sok i wino, to jeszcze starcza na kilkadziesiąt słoików fioletowo-bordowych konfitur. Jaki mają smak? Słodko-kwaśny lub kwaśno-słodki. Wszystko w sam raz. Głęboko winny aromat wwierca się w nozdrza a pod zębami pękają rozkosznie maleńkie owocki czarnego bzu. W jaki sposób jemy te konfitury? Najchętniej same – zamiast sklepowych słodyczy. Ale przepyszne są także z jogurtem albo śmietaną, w herbacie, z herbatnikami, z lodami lub z białym serem. Często z ich pomocą robię szybki, smaczny obiad.

   Gotuję paczkę grubszego makaronu (kolanka, świderki czy coś w tym stylu). Odcedzam go i mieszam z łyżką masła oraz łyżką cukru. Gdy tłuszcz i cukier się rozpuszczą wykładam porcje makaronu na głębokie talerze. Polewam makaron gęstą śmietaną albo jogurtem a na to nakładam kilka łyżek konfitur z czarnego bzu.  I już! Gotowe! Wyjada się to do ostatniego kawałeczka i jeszcze wylizuje się talerz. Takie dobre!

  A dlaczego tak wychwalam owe konfitury bzowe? Otóż mam jeszcze kilkanaście ubiegłorocznych słoików i pomyślałam, że mogłabym kogoś nimi obdarować. Teraz trwa sezon grypowy a więc taka bzowa bomba zdrowotna byłaby w sam raz dla wzmocnienia i polepszenia nastroju. Na naszym drugim blogu : Nitki losu ogłosiłam konkurs na imię dla pajęczycy – narratorki zimowych opowieści. Kto wymyśli dla niej najlepsze imię ten dostanie słoik konfitur. Szczegóły konkursu na tamtym blogu. Zapraszam!:-))

Przepis na konfitury z czarnego bzu

   Obrywam owocki czarnego bzu z baldachów. Kiedy mam ich już około 5 kg przepłukuję je delikatnie na sicie a potem wrzucam do wielkiego gara i stawiam na piecu. Używajac tłuczka do ubijania ziemniaków wyciskam z owocków sok (bo nie dodaję wody do konfitur). Musi być tyle soku by owocki zaczęły w nim pływać.Owocową masę doprowadzam do wrzenia i gotuję ją około 5 minut. Następnie wsypuję do niej około 2 kg cukru. Znowu gotuję 5 minut mieszając od czasu do czasu. Biorę miskę i wsypuję do niej szklankę cukru i dwa opakowania naturalnej pektyny (to mój ulubiony środek żelujący). Mieszam dokładnie ze sobą oba te sypkie produkty. Następnie powoli wsypuję tę mieszankę do gotującej się masy owocowej. Gotuję to razem znowu około 5 minut. Potem przekładam gorące konfitury do przygotowanych wcześniej słoików (umytych, wyparzonych). Zakręcam mocno. Wstawiam słoiki do garnka z gorącą wodą i pasteryzuję je we wrzątku około 10 minut. Wyciągam słoiki z ukropu. Sprawdzam, czy są porzadnie dokręcone i ustawiam gdzieś na szafce aby w spokoju wystygły.
   Ta ilość konfitur starcza mi na około 30 różnej wielkości słoików.A wygodnie jest mieć je w różnych słoikach, bo te najmniejsze (jak po musztardzie) można sobie zjeść łyżeczką na raz. A te jak po dżemach dobre są do sporządzania różnych dań. Po otwarciu konfitury przechowuje się w lodówce. W zimnie tężeją na galaretkę, w cieple przybierają postać kisielowatą, półpłynną.
   Wszelkie przetwory robię zawsze na oko i na smak, tak więc za każdym razem są troszkę inne, ale zawsze się udają.
   Do konfitur daję różne ilości pektyny, w zależności od tego, czy chcę mieć konfitury półpłynne, czy gęste i twarde. W podobny sposób robię wszelkie inne konfitury!:-)