Odpoczynek drwali…

…Zajęci wielodniowym piłowaniem, łupaniem i zwożeniem drewna pod wiatę niewiele mieliśmy czasu aby zauważyć drobne i większe zmiany zachodzące w naszym ogrodzie i na okolicznych łąkach. Na szczęście przedwczoraj ostatecznie uporaliśmy się z robotą drwali a wczoraj i dzisiaj obolali po pracy, ale zadowoleni z jej efektów przeszliśmy się po naszych włościach dostrzegając cuda letnich przemian, które dzieją się w nim i dziać będą niezależnie od tego, czy jest komu je podziwiać.

   Jasnozielone jabłka papierówki dojrzały i na zerwanie tylko czekają a inne, powoli oblewają się malinowym rumieńcem i dojrzewają w lipcowym słońcu albo jak renety szarzeją i w oliwkową zieleń się ubierają. Nieprzebrane ilości gruszek ber obsypały w tym roku nasze stare grusze. Kończą się czerwone porzeczki, za to winogrona rosną nieśpiesznie. One mają jeszcze czas. Owoce czarnego bzu nabierają powoli fioletowego odcienia. Kwitną cukinie i dynie. Żółci się fasolka szparagowa a wczesne maliny zmieniają barwy z kremowej na purpurowo-różową. Liście porów grubieją apetycznie a maleńkie ogóreczki lada chwila będą nadawały się do kiszenia.

   Ulubione przez nas malwy są w pełni rozkwitu, ale niestety dręczą je jakieś robaki i tak mocno dziurkują liście, że aż dziw, że rośliny nie padły od tego. Także i na śliwkach widać działalność jakichś pasożytów. Natomiast na pomidorach dostrzegamy zniszczenia wywołane coroczną zarazą ziemniaczaną. To samo jest na liściach ogórków. Przygnębieni tym widokiem zakupiliśmy wczoraj stosowne preparaty do oprysku i potraktowaliśmy nimi nieszczęsne rośliny. Pierwszy raz użyliśmy chemii w naszym ogrodzie. Dotąd hołdując czysto ekologicznej uprawie używaliśmy tylko naturalnych środków odstraszających szkodniki, takich jak opryski z wrotyczu i pokrzywy. Niestety, to nie pomogło a ponieważ żal nam spodziewanych w tym roku, wyjątkowo obfitych zbiorów pomidorów popryskaliśmy je ponoć nieszkodliwym dla środowiska preparatem. Czy to pomoże? Zobaczymy.

   Wieczorami nadal pojawiają się w dużej ilości ślimaki, które rade by spałaszować ogórki i fasolkę. Walcząc z nimi chodzę po ogrodzie ciesząc się zapachem starej maciejki i z przyjemnością obiecując rośnięcie nowej, dwa tygodnie temu w doniczkach posianej.

  Na okolicznych łąkach żółci się zachęcająco ziele dziurawca,  fioletowieją drobne kwiateczki wierzbownicy, niebieszczą się kwiaty cykorii podróżnika. O ile nie będzie padać wybiorę się wkrótce na ziołowe zbiory. Tylko muszę ubrać długie spodnie i gumowce oraz zapiąć się pod szyje by nie pokąsały mnie muchy, bąki i kleszcze, których nadal ogrom wegetuje w naszych stronach.

   I co jeszcze? Właśnie mijają dwa lata odkąd powiększyła się nasza psia rodzina a trzy od kiedy jest z nami Jacuś. Na ogół psiaki żyją ze sobą w zgodzie. Czasem pokłócą się o jakąś kość, rzucą się na siebie z zębiskami a chwilę potem znowu panuje miedzy nimi zgoda i spokój. Zuzia uwielbia bawić się ze swymi córeczkami. Jacuś także ma w sobie wiele z beztroskiego szczeniaka. Zuzia, Misia, Hipcia oraz Jacek to kochane, mądre, ogromnie zżyte z nami psy. Dają nam tyle radości, budzą tak wiele tkliwości i uśmiechu, dostarczają takiego mnóstwa tematów do rozmów i wspomnień, że  trudno już byłoby nam sobie wyobrazić Jaworowo bez nich…

   Gorący i parny lipiec sprawia, że chce nam się teraz odpocząć trochę, po prostu patrzeć i cieszyć się tym, co jest wokół. To taka chwila oddechu zanim znowu najdzie nas chęć na jakąś następną robotę, zanim znów zabłyśnie nam kolejny cel na widnokręgu…

   Pozdrawiamy serdecznie wszystkich czytelników, przyjaciół oraz życzliwych gości bloga "Pod tym samym niebem" i życzymy udanego dalszego ciągu lipca!:-)