W czas mrozu…

   Końcówka listopada i początek grudnia na Pogórzu mroźne były i lodowatym wiatrem przeniknięte. Nocami temperatura spadała u nas nawet do minus dziewiętnastu stopni! Uff! Takie mrozy to już nie przelewki! Szybko trzeba było przestawić się z ciepłej jesieni na prawdziwą zimę. Na dodatek śniegiem trochę posypało. Drogi oblodziło. Strach było się stąd gdzieś samochodem ruszać. Kto nie musiał, ten nie jeździł. W takiej sytuacji przydało się w końcu to, że umiem robić zastrzyki, dzięki temu mogłam pomóc choremu sąsiadowi i nie musiał w taki mróz wyruszać do odległego o 10 km ośrodka zdrowia. 

  Zdarzały się też ostatnio bardzo zimne, ale cudownie słoneczne dni, podczas których chciało się nam wyjść na spacer z psami.  Piesuńki były wniebowzięte! Szalały po lesie, tańczyły w podskokach, próbowały rozbić pazurami zamarznięte kałuże, żeby dostać się do ukrytej pod spodem wody,  zlizywały śnieg z trawy, goniły się i uśmiechały całą zębatą szerokością swoich pięknych pysków. Nam z Cezarym też dobrze te spacery robiły. Wracaliśmy rumiani jak ruskie babuszki. I ciepło nam się w domu wtedy zdawało oraz przyjemnie. Dopiero po dłuższej chwili, gdy zmęczenie z nas opadało znowu chłód dawał o sobie znać. I dalejże wielkie kosze drewna z drewutni i spod wiaty przynosić, dalejże rozpalać pod oboma naszymi piecami, herbatkę gorącą popijać i za czymś konkretniejszym do przekąszenia się rozglądać.

   Trwaliśmy tu niby na antarktycznym końcu świata i naleweczki słodkie popijaliśmy, gorące zupki tudzież inne pyszne dania z rozkoszą zajadaliśmy w tłuszczyk zimowy bezwstydnie obrastając (jakby jesiennego tłuszczyku było nam mało!). Wyznam szczerze, iż owe dania najczęściej przyrządzał Cezary, który w zimowy czas lubi przejąć pałeczkę w kuchni i zaskakiwać mnie swoimi kulinarnymi pomysłami.  Co gotował? A to kurczaka w curry z ryżem, a to zupę rybną a to wspaniały bigos, a jak mieliśmy smaka na coś szybkiego i wyrazistego śląską wodziankę przyrządzał. Ech, same pyszności!

   A tymczasem za oknem słonko zapowiadając kolejny pogodny, ale znowu mroźny dzionek malowniczo zachodziło, malując niebo odcienie różu, oranżu i błękitu Dobrze było siedząc w domowym ciepełku patrzeć na te cuda spoza firanki…

   Podczas ostatnich kilkunastu dni głównie zajmowałam się pisaniem. Codziennie po kilka godzin tkwiłam przy klawiaturze komputera skupiając się na dokończeniu historii o „Karczmie na rozstajach dróg”. I hurra! Wreszcie udało się! Właśnie dzisiaj skończyłam tę pisaną od roku powieść.  Bardzo się cieszę, że dałam radę zrealizować ten pomysł od początku do końca, że nie zarzuciłam go w trakcie, nie poddałam się lenistwu oraz niewierze we własne możliwości, że udało mi się napisać ponad trzystu sześćdziesięciostronicową opowieść i zawrzeć w niej wojenne losy kilku fikcyjnych oraz kilku naprawdę żyjących niegdyś osób. Ową końcówkę powieści podzieliłam na trzy części i na poświęconym jej blogu będę je publikować co kilka dni. Mam nadzieję, że zakończenie okaże się dla czytelników interesujące.

   Prognozy pogody zapowiadają u nas od jutra spore ocieplenie. Mają wrócić prawdziwie jesienne dni, a wraz z nimi błoto na podwórku i pieski ochoczo je do domu na łapach wnoszące. No trudno. Najważniejsze, że będzie cieplej i w piecu nie trzeba będzie tyle palić co teraz.

   A póki co jeszcze dzisiaj lekki, kilkustopniowy mrozik. Nic to! W końcu jest już grudzień. Niechże będzie to dla nas wszystkich przyjazny, piękny miesiąc!:-)