Ludzie wrzeszczą,gwiżdżą w złym zacietrzewieniu
W tłumie zawsze łatwiej o szyderstwo, drwinę
Jakiś chłopiec patrzy, trze oczy w zdumieniu
Ściska dłoń ojczulka - ten ma martwą minę
A wóz drabiniasty właśnie się zatrzymał
Na wozie, jak zwierzę związana dziewczyna
Stała i śpiewała piosenkę dla syna
Może tłum uciszy, może gniew powstrzyma
... Na łące, pod lasem zakwitły rumianki
Rumienią się maki, niebieszczą bławatki
Ziół wiele syneczku, czas zbierania nowy
I pszczoły zdążyły miód zrobić lipowy
Ludziom to potrzebne - to są dary boże
Zbieraj zioła synku - pomagaj jak możesz ...
Lecz sędzia obojętnie wyrok jej odczytał
Na ramiona spadła wiatrem gnana chusta
Nikt nie dawał nadziei, nikt o nic nie pytał
Tylko ktoś zawołał - Zatkać jej te usta!
Ręce skrępowali, nogi przywiązali
Zaraz dym ze stosu otoczy kolana
Ona w niemej trwodze wypatruje w dali
Wokół mur niechęci - bezlitosna ściana
Tłum zamarł, spektakl właśnie w akt ostatni wkroczył
Sędzia nos wysiąkał - nuda i rutyna
A ona znalazła, wypatrzyła oczy
Błękitne, jak swoje - jasne oczy syna
On dłoń ojca puścił - teraz płacze cicho
Drobny i samotny wśród gniewu ludzkiego
Teraz razem nucą, wtóruje im echo
Matka i syn - jak dawniej, za dnia szczęśliwego
... Na łące, pod lasem zakwitły
rumianki
Rumienią się maki, niebieszczą bławatki
Ziół wiele syneczku - czas zbierania nowy
I pszczoły zdążyły miód zrobić lipowy
Ludziom to potrzebne - to są dary boże
Zbieraj zioła synku - pomagaj, jak możesz ...
Choć dym dławił w gardle, choć wżerał się w oczy
Kobieta uśmiechem pożegnała malca
Niech tłum co chce krzyczy - nie ma czarownicy
Jest człowiek, co żegna ostatni błysk słońca
I idzie do tych krain, gdzie nie ma cierpienia
Gdzie nikt nas nie zniewala i nikt nie ocenia
A na radosnych łąkach mieszka zapomnienie
I tańczą ponad wszystkim motyle, sny i cienie...
Olgo znów jestem pod wrażeniem , tego co napisałaś jak i tych obrazów , wielki talent z Ciebie :)
OdpowiedzUsuńDrugi obrazek, ten dolny jest autorstwa mojej córki. Obie miałysmy różne wizje czarownicy. Przyznam, że jej wizja jest pełna dramatyzmu i magii!
UsuńBo tu już chyba stos płonął.
UsuńChyba to własnie miała na mysli, rysując tę postać. Ale dla mnie ta naga dziewczyna wyglada na osobę wolną. Moze więc przez płomienie weszła w stan wyzszej swiadomości i zupełnej wolności?
UsuńCzarownice to kobiety wizjonerki, kobiety feministki, posiadające wiedze, ma kórą nie był jeszcze gotowy ówczesny swiat...:)
OdpowiedzUsuńTo prawda! Miały nieszczęście urodzić sie w czasach, gdy kobietom wolno było tak niewiele! Jednakże w tamtych czasach nie myslano o wszystkim tak racjonalnie, jak dzisiaj i dlatego też powszechnie wierzono w magię. A kto dzisiaj w nią wierzy?
UsuńCzasem czuje sie, jak ta czarownica w tlumie. Jestem inna, mysle inaczej, krytykuje przyjete swietosci. Bez wzgledu na to, jakim jestem czlowiekiem, niektorzy juz mnie skazali i najchetniej widzieliby moje truchlo plonace na stosie.
OdpowiedzUsuńFanatyczny i rozmodlony tlum, wzorem swietej inkwizycji tepiacej bezlitosnie ludzi myslacych, innych niz oni sami, chetnie zalozylby mi kaganiec i odsunal ze spoleczenstwa.
Bardziej przemawia do mnie Twoj wizerunek czarownicy, mojej siostry w niedoli.
Mojaś Ty biedna czarownico! Przecież umiejetność samodzielnego myslenia i niepodlegania w tej mierze opinii tłumu to coś bardzo cennego. To coraz rzadziej dzisiaj spotykana umiejętnośc. Wszyscy tylko kopiują cudze poglądy. Wszyscy powielają cudze zdanie. Kto dzisiaj odważa sie mysleć inaczej? Chyba tylko wariat albo osoba bardzo silna i niezależna psychicznie. Jakaż to niedola? Jakaż bieda?Palą Cie na stosie? Toż to pewien rodzaj wyróznienia jest. Bo skoro palą, to znaczy, ze im wadzisz, bo prawdę mówisz. Prawdą im kolesz w oczy. Do ognia z Panterą!A Ty im się z tego ognia śmiej i sponad płomieni wołaj swoje. Tylko w ten sposób imię Pantery przechowa sie dla potomności!:-))
UsuńJestem wykonana z azbestu, trujaca, ale ogniotrwala. Tlum jednak bywa zdeterminowany, jak nie ogniem, to kamieniem.
UsuńDobrze, ze mieszkam daleko, kamien nie doleci. Nie chca dyskutowac, bo argumentow brakuje, latwiej klawiszem nalozyc kaganiec, wymazac z pamieci, z zycia. Gdyby mieli tylko taka mozliwosc, nie zawahaliby sie przed niczym.
Katolicka mantalnosc, tolerancja i przebaczanie...
A czy tak naprawdę Cię to wszystko jeszcze boli i dziwi? Czy po tylu latach walki nie znieczuliłaś się już na głupote ludzką i zaściankowosć? No, bo ilez mozna grochem o ścianę.
UsuńBądź czarownicą i bądź z tego dumna. Inność to przecież nie znaczy gorszosć. Innośc to kroczenie odważnie i niepodlegle swoją ścieżką. I cóz, że wciąz kamienie są na niej. Przynajmniej droga sie nie nudzi i nie dłuży...
Jestem czarownica, czarnego kota juz mam, brak mi brodawki na nosie, ale cos sobie w razie czego dokleje ;)
UsuńJeszcze musisz warzyć swe tajemne, magiczne wywary i uroki zadawać...W roli uroków występuja chyba Twoje trudne tematy, a w roli wywarów...?
UsuńTemu sluzy jad, ktorym tryskam. ;)
UsuńJakoś nie odczułam skutków tego jadu na sobie. Ale widocznie mam swoje tajemne sposoby by nie zostać poparzoną! A może mam swoje antidotum?
UsuńJa pluje bardzo celnie, ale tylko na tych, ktorych nie lubie. Widac Ciebie nie dotyczy. ;)
UsuńA swoja droga, chcialabym byc prawdziwa czarownica, zaraz bym na swiecie porzadek zaprowadzila.
Masz w sobie wiele cech liderki i przywódczyni. A tupniecie nogą całkiem nieźle Ci wychodzi, Panterko!
UsuńUch, aż sie boje tych Twoich ewentualnych porządków.
Bo to mogłoby byc tak jak z czarownica Galadrielą we Władcy Pierścieni. Niby taka była łagodna i dobra, ale gdy wzięła w dłoń pierścień jedyny, to nagle władza ją rozbuchała i niebezpiecznie rozbudziła w niej zachłanność na jeszcze większą władzę...
Oj tam, oj tam! Tak sobie tylko marze, bo swiat jest taki niesprawiedliwy, a planeta zmierza ku upadkowi.
UsuńEhhh, dlugo by na ten temat...
A cech przywodczych, niestety, mi brak. Moze i szkoda.
Na pewno świat pod rządami kobiet byłby lepszy niż pod rządami mężczyzn. Ale cóż - wyparli martriarchat z lęku przed kobietami...
UsuńSmutno dzisiaj u Ciebie Olgo, aż serce się ściska.
OdpowiedzUsuńCzy smutno? Raczej nostalgicznie a dzieki ostatnim komentarzom Pantery wręcz walecznie! Jesteśmy współczesnymi, niepokornymi czarownicami i trwamy przy swojej magii prawdy i niepokorności, nawet za cenę spalenia na stosie. Ty Zofijanko też przecież trwasz na straży swych wspomnień i pragnień. O coś walczysz! I tak trzymaj. Mimo wszystko...
OdpowiedzUsuńMnie to już spalili, ale dobrze ,że Wy walczycie i czarujecie.
UsuńA może oni Ci tylko za mocno nadpalili skrzydła? Może Ci jeszcze odrosną? Może potrzeba czasu i cierpliwości? A poza tym feniks powstaje z popiołów!:-))
UsuńJestem pod wielkim wrazeniem Twoich obrazow jak i poezji.
OdpowiedzUsuńI widze, ze corka odziedziczyla talent.
Czarownice sa wsrod nas, i ja sie do nich zaliczam i jest mi z tym dobrze.
Pozdrawiam:)
Tak się zastanawiałam, publikując ten wiersz czy Wy, moje kochane dziewczyny odniesiecie to jakoś do siebie? Czy potraktujecie to tylko jako opowieśc z czarnych mroków średniowiecza. Bo przecież i tak można. Jest pełna swoboda interpretacji. I cieszę się, że jest tu między nami tyle czarownic. Kobiet, które czują się inne i mają odwagę być inne.
UsuńPozdrawiam Cię gorąco siostro czarownico Ataner i zapraszam na wspolne loty na miotle!:-))
Olu, teraz w XXI wieku to i te miotly juz nie takie jak kiedys za starych dobrych czasow:)
UsuńMiotły umiemy zrobić sobie same. Z wyobraźni,wolności, polotu, siły wewnętrznej i poczucia humoru. Takie miotły mają napęd odrzutowy!:-))
UsuńJak w balladach mojego ulubionego Schillera. Napięcie i obrazowo przedstawiona akcja. Bardzo udany wiersz i grafika (ta Twojej córki bardzo do mnie przemawia). Gratuluję
OdpowiedzUsuńI ja lubię konwencję ballad.Wierszy, które snują opowieśc o czymś. Mają swój rytm i specyficzną narrację oraz nie rzadko morał. A z wielu rysunków mojej Ani jestem naprawdę dumna. Były i są dla mnie inspiracją do pisania wielu rzeczy.Natomiast moje wiersze i bajki były inspiracją dla jej rysowania.
UsuńWiesz przygladam sie waszym obrazom i zauwazylam, ze jeszcze kilka lat temu bylam taka jak z obrazu Twojej corki, Krzyczaca, to ja! Caly swiat nalezy do mnie!
OdpowiedzUsuńA Twoj obraz pokazuje mi, ze, wszystko co chcialam, to osiagnelam! Jednak jest w tych oczach jakas tesknota za czyms wiecej, no wlasnie:)
Ta krzycząca postać jest w nas dobrze schowana i chociaz wydaje nam sie, ze dojrzałyśmy i już za nami te wielkie uniesienia, to czasem chce sie jeszcze zbuntować, pokrzyczeć, ramiona rozłozyć i polecieć tam, gdzie wolno więcej.
UsuńA mysle też, iz nawet w pozornie spokojnych oczach znaleźc mozna furtkę do niepokojów duszy, do tęsknot, lęków i uniesień. Bo chyba nikt nie jest od nich wolny.Trzeba tylko uwaznie popatrzeć i posłuchać...
Zadumałam się, poczytałam komentarze i stwierdziłam, że chyba nigdy głośno nie "wykrzyczałam" swoich myśli. Zawsze gdzieś z
OdpowiedzUsuńboku, by się nie wychylać, by nikomu przykrości nie sprawić. Brak mi odwagi.
Krzyczę w środku !!!
A Ty wiesz, że ze mną jest podobnie? W realu jestem cichą i raczej nieśmiałą osobą.I wciąz wsłuchuje się w uczucia innych, dbajac o to by w niczym nikomu nie sprawić przykrości.Czy i inni w ten sposób troszczą sie o moje uczucia? Nie zawsze!
UsuńTylko swoim pisaniem i komentowaniem odważam się mowić cokolwiek głośniej.Bo gdzieś człowiek musi, inaczej się udusi!!!
I zamyśliłam się. Zadumałam, szczególnie nad ostatnimi wersami. "Nikt nas nie ocenia, a na ostatnich łąkach mieszka zapomnienie...."
OdpowiedzUsuńJaki piękny wiersz! Piękny!!!! Zagrał na strunach mej duszy.
Bo gdzieś, u licha, musi istnieć to miejsce, gdzie człowiek moze się poczuć nareszcie zupełnie wolny, spełniony i szczęśliwy. Czasami trzeba przejśc przez piekło, by odnaleźć to miejsce. A czasami trzeba się po prostu uwolnić z okowów własnych lęków i nareszcie nabrać wiatru w skrzydła. Uwierzyć, że możemy latać a dotąd tylko nasz własny lęk nas pętał...
UsuńWidzę wiedźmę, czyli tę, która WIE.
OdpowiedzUsuńPiękne obrazy. Wydaje mi się, że twarz czarownicy, to trochę Twój autoportret. Na obrazie córki, najpierw zobaczyłam kobietę ukrzyżowaną, później wyzwoloną. Mnóstwo energii tam jest.
Tak, ona WIE...W każdej z nas jest chyba dużo z czarownicy, w każdej z nas jest ta wiedza, która daje wolność, ale i cierpienie...
UsuńA obraz mojej Ani także ukazuje mi kobietę, która poprzez cierpienie dochodzi do bezkresnej wolności.
Celem czarownicy jest takie pokierowanie
OdpowiedzUsuńNiewidzialnym, aby objawiło się
w Świecie Formy.
Czujemy się czarownicami, ale czy umiemy
czarować?
Czy tylko pozostał w nas ten gen czarownicy,
gen mądrej, prawdziwej Kobiety?
W magii siła...
Moc dymu i ptasich piór w dłoniach tej,
która wie...
http://www.youtube.com/watch?v=OvTXZD_nHwU
Chyba rzeczywiście pozostał w nas tylko ten gen czarownicy i pobożne życzenia by móc zdziałać więcej!
UsuńPragniemy tej magii. Pragniemy latania.Pragniemy oderwać się od rzeczywistości i zobaczyć, poczuć więcej...
Cokolwik myślisz Olgo to ten wiersz wg mnie niesie siłę
OdpowiedzUsuńi nadzieję tym wszystkim kobietom często lepszym od tej drugiej połowy.
Kobiety są silne i dlatego męzczyźni często sie ich boją a bojąc przesladują...
Usuń