Dylemat i prośba

   Kochani! Przeczytałam niedawno w Internecie informację, iż w konkursie na najlepszy blog roku pojawiła się nowa kategoria : tekst roku. I zaczęłam się zastanawiać, czy którykolwiek z moich ubiegłorocznych tekstów miałby w owym konkursie jakąś szansę? Czy to, iż jak wynika z Waszych komentarzy i listów, obdarzacie dużą życzliwością moje pisanie znalazłoby przełożenie na głosowanie na mój tekst, gdybym go do owej konkurencji na tekst roku zgłosiła?  A jeśli zdecydowałabym się nawet na zgłoszenie do owego konkursu, to który tekst miałabym przedstawić, jako najlepszy, najdłużej zatrzymujący Waszą uwagę i pamięć?

   Nie wiem, czy zdecyduję się ostatecznie na wzięcie udziału w tym konkursie. Tyle mam wątpliwości…Ale gdybym jednak zaryzykowała, to według Was, jaki mój ubiegłoroczny post był najciekawszy? Co z Waszego punktu widzenia warte jest pokazania szerszej publiczności? Czy w ogóle jest coś takiego?

   I oto moja prośba do Was kochani, znani mi i nieznani czytelnicy tego bloga. Serdecznie proszę abyście do końca tego tygodnia napisali mi w komentarzach pod tym postem, który z moich ubiegłorocznych tekstów podoba się Wam najbardziej i według Was miałby jakąś szansę na zauważenie i docenienie przez jury czy też szersze grono odbiorców.

   Zastanawiam się nad tym, przeglądam archiwum bloga…Może optymistyczna historia o dwojgu młodych osiedleńcach, Kubie i Ani pt. „Nasi młodzi przyjaciele”? Może opowieść o smutnej, pełnej bólu i żalu starości pt. „Gorzka jesień”? A może moje rozważania o trudnych realiach życia na wsi pt. „Z obłoków na ziemię”? A może jednak zupełnie coś innego…?

   Pełna ufności proszę Was o poradę i podpowiedź w tej kwestii, bo sama nie umiem podjąć decyzji. Czas na ewentualne zgłoszenie tekstu do konkursu mam do trzeciego lutego, a więc trzeba szybko coś wybrać.

   A czemu w ogóle pomyślałam o czymś takim? Och…Jak prawdopodobnie wiecie bez żadnego skutku dobijałam się w czasie ubiegłego roku do twardych jak skała drzwi kilku wydawnictw. Przez całe życie coś skrobię do szuflady– przede wszystkim są to wiersze, baśnie a także opowiadania. Zachęcona Waszymi pozytywnymi opiniami na temat mojego pisania, nabrawszy dzięki blogowi odrobinkę wiary w siebie, chciałam wreszcie wydać cokolwiek.  Spełnić swoje maleńkie marzenie…Niestety, nie udało się jak na razie…Ale przecież póki człowiek żyje wszystko jest możliwe! Podobno nie można się nigdy poddawać! Jak mnie wyrzucą jednymi drzwiami, to powinnam wracać oknem (tak nam zawsze mówiono na zajęciach na uczelni, jednak ja nie bardzo się do tego typu odważnych działań nadawałam…). Jednak latka lecą a marzenie czeka wciąż na realizację, popiskując nieśmiało spod grubej warstwy kurzu zwątpienia i zniechęcenia…Czy się doczeka? Teraz znalazłam w necie informację o tym konkursie…Czy to jakaś szansa dla mnie? 

   Mam wrażenie, iż znajduję się w jakimś przełomowym momencie mego życia. Być może najwyższa pora bym skupiła się na egzystencji, przetrwaniu i pragmatycznej stronie bytu…Najprawdopodobniej powinnam wybić sobie z głowy mrzonki o pisaniu i nareszcie ustatkować się, ciesząc się tym, co mam, oraz poświęcając więcej czasu twardym realiom…Być może Wy już dawno znaleźliście swoje spełnienie albo są Wam obce takie jak moje rozterki…?

   Nie potrafię udawać niczego. Wciąż jeszcze w duszy uparcie tli się ognik pragnienia. Czy mam dorzucać drew do tego pieca, czy pozwolić wypalić się węgielkom...?