Jestem tu zasiedziana, z wyboru
tutejsza
Wiatry mną nie miotają, wrosłam w senny pejzaż
Patrzę w kroplę wody i w niej widzę wszystko
Nie łaknę odmiany, lubię swoją mglistość
Wiatry mną nie miotają, wrosłam w senny pejzaż
Patrzę w kroplę wody i w niej widzę wszystko
Nie łaknę odmiany, lubię swoją mglistość
Lecz podziwiam stale podróżników śmiałych
Odważnych wędrowców, łazików wytrwałych
Tych, których nie trwożą obce słowa, święta
Serce w nich szalone, wola nieugięta
Tych, których nie trwożą obce słowa, święta
Serce w nich szalone, wola nieugięta
Gdzieś tam spotykają ludzi stale nowych
I ciekawe wiodą, zamorskie rozmowy
Blasków jest tam tysiąc, kolorów papuzich
Cudownych zachodów, w nieznane podróży
Blasków jest tam tysiąc, kolorów papuzich
Cudownych zachodów, w nieznane podróży
Wspaniałe to wszystko! A ja tutaj siedzę
Wsłuchuję się w szepty poetów wędrownych
Zbieram kartki pocztowe, o tych światach wiedzę
Podziwiam ich tęcze, przeżycia cudowne
Zbieram kartki pocztowe, o tych światach wiedzę
Podziwiam ich tęcze, przeżycia cudowne
A gdy się już zmęczą tymi wędrówkami
Gdy strudzone stopy zapragną wytchnienia
Będę tu czekała w mej mglistej przystani
Przy piecyku małym, w odblasku płomienia...
Będę tu czekała w mej mglistej przystani
Przy piecyku małym, w odblasku płomienia...
autorki bloga "Moja chatta skraja", mojej podkarpackiej, wielce podobnej duchem sąsiadki!:-))***
***
Dzis jestesmy, jutro nas nie ma... Czlowiek nie wie, co ma w gwiazdach zapisane...
OdpowiedzUsuńBuzinki :***
Przez cały dzień robiłam porządki i ciągle myślę, że jestem bardzo sentymentalna. Otaczam się pamiątkami, nawet drobiazgi są dla mnie bezcenne...kocham mój dom, moją wieś i dobrze mi w tej ciszy...
OdpowiedzUsuńWielce wzruszona, słów pozbawiona ze zdziwienia i zachwytu nad powstawaniem wierszy. Wdzięczna za dar na Nowy Rok. Och Oleńko. Dzięki, dzięki, dzięki !!!
OdpowiedzUsuńPięknie jest mieć w sąsiadce pokrewną duszę. Zawsze blisko i ...po sąsiedzku:)). To wspaniały, pozazdroszczenia godny układ.
OdpowiedzUsuńpatrzeć w krople wody i w niej widzieć wszystko..
OdpowiedzUsuńprzysiadam w ciepłej kuchni i podziwiam widoki
takie TU i TERAZ
wpieram ciepłymi myślami. Za przyjaźń.
Piekna niespodzianka :)
oj miało być: wspieram
UsuńI masz rację:
minie zima, odwilż i nas tu nie będzie, każdy pobiegnie na słoneczko.
Dlatego lubię ten zimowy, niespieszny czas
chociaż smutki tez próbuję się wciskać miedzy szpary.........
Ano właśnie ta odwilż... przychodzi nie wiadomo kiedy. Człowiek chciałby całe życie biec, aby nie myśleć, ale kiedyś musi stanąć choćby na chwilę i wtedy wszystkie jego zgubione po drodze myśli go doganiają...
OdpowiedzUsuńOleńko przystańmy razem, myśli wypowiedziane na głos są oswojone :))
Ściskam mocno i buziaki zasyłam!!! :)***
Znaleźć swoje miejsce w świecie - bezcenne.
OdpowiedzUsuńOdwilż, a za chwilę śnieżna burza i biało się wokół robi ... tak, jak dzisiaj u nas.
OdpowiedzUsuńZanim nas odwilż zabierze, piszmy, fotografujmy, malujmy, dzielmy się sobą!
OdpowiedzUsuńNie ma wędrowców bez przystani, nie ma statków bez portów ...
Taka jest kolej rzeczy, uroda życia, że płynie jak rzeka... Odchodzą ludzie, znikają blogi.
OdpowiedzUsuńCieszmy się tym, co mamy. Dbajmy o tych, którzy są obok nas. Ulepmy bałwana, zanim śnieg stopnieje ;)
Czasami zazdroszcze ludziom ktorzy znalezli swoje miejsce na ziemi, tak jak Ty, tak ja Krystynka ktorej blog czytam z wielka przyjemnoscia.
OdpowiedzUsuńA mnie ciagle gdzies niesie.
Nie potrafie usiedziec na miejscu.
Kazda z nas ma swoj swiat w ktorym jest szczesliwa, to jest najwazniejsze.
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku, buziaki:)
Zatrzymać chwilę na chwilę :)ale my ciągle w podróży. Dziś tu, jutro tam, wszędzie gdzie jesteśmy jest nasz dom. Od otwartości zależy jaki znajdziemy, gdzie pójdziemy, na chwilę się zatrzymamy. Chwilo trwaj. :)
OdpowiedzUsuńPrzytulam mocno dziękując za wzruszające dobre słowa Olu.
Życie to wedrówka, przemijanie, odchodzenie, radosc trwania, nasze miejsce na ziemi tak bezcenne i drogie. A my tak pełni bółu i radosci, wciąż pełni sprzecznych uczuć. To wszystko to pełnia zycia. I żadnego elementu w nim nie moze zabraknać. Cieszmy się więc Oleńko każdą chwilą, bo one tak bezcenne i kruche, jak ludzkie zycie.
OdpowiedzUsuńSerdecznie ściskam.
Kochani! Bardzo dziekuję za Wasze mądre, ciepłe komentarze...Czasem musze sobie w cichosci coś przemyśleć, uporać sie z czymś co spokoju nie daje...***♥
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz i ja podobny chcę.
OdpowiedzUsuńMoże kiedyś...? A na razie pozdrawiam Cie Krysiu serdecznie!:-)
Usuń