Majowe prace, majowe myśli…

 

   Majowe dzianie w Jaworowie pełne jest słońca a nawet obfitujące w jego nadmiar, gdyż ziemia znowu twarda jak kamień, popękana od suszy a wszelkie ledwo co posadzone albo wykiełkowane roślinki na warzywniku trzeba co dnia podlewać by nie zmarniały. Krążymy z Cezarym po ogrodzie od rana do wieczora. Robota goni robotę a trawa, mimo suszy rośnie jak szalona i kosiarka stale jest w ruchu.

   Na drzewach i krzewach widać już mnóstwo zawiązków owoców i o ile żaden grad ich nie wysiecze ani mróz nie zetnie będziemy mieć w tym roku wielki, owocowy urodzaj.

   Zaczęły już kwitnąć bzy, kaliny i chrzan. Ku słońcu pnie się jaskółcze ziele, lubczyk, melisa, wrotycz i mięta.  Rozrasta się bujnie roślinność wokół naszego stawiku, który z braku deszczu, niestety, wysechł całkowicie i nieznany jest los tysięcy kijanek jeszcze parę dni temu radośnie się w nim pluskających. 

   Wybieramy się od czasu do czasu na wędrówki do lasu, bo te spacery są niezbędnym przerywnikiem od pracy, radością dla nas i stęsknionych za swobodnym biegiem psów. A las coraz zieleńszy, gąszcze gęściejsze, natomiast psy po kąpieli w błotnistych bajorach coraz brudniejsze…

   Tymczasem na polu trawa dorodna, kwitnąca i wysoka, na pierwszy pokos już niecierpliwie czekająca. Żółcą się w niej jaskry, fioletowieją dzwonki żywokostu lekarskiego.

   Kilka dni temu zostałam paskudnie ugryziona przez małego niczym główka od szpilki kleszcza. Ten podstępny krwiopijca dopadł mnie chyba w warzywniku. Pewnie podczas sadzenia pomidorów albo kapusty. Miejsce wokół ugryzienia stale czerwienieje i się powiększa. Swędzi okropnie. Kto wie, czy nie będę musiała iść z tym do lekarza i znowu łykać serii antybiotyków przeciw boreliozie? Niestety,  co roku prawie mi się to przydarza. Jak i większości mieszkańców wsi. Żyjąc blisko natury nie da się ustrzec przed przykrymi niespodziankami.

  Ale moje myśli wcale nie to zajmuje. Podczas pracy w ogrodzie najlepiej jest o niczym nie myśleć, wyciszyć się i o ile to możliwe odpocząć psychicznie. Albo też tworzyć w głowie plan tego, co chce się napisać. Mnie zajmują ostatnio scenariusze kolejnych wydarzeń w pisanej już od kilku miesięcy „Karczmie na rozstaju dróg”. Ta opowieść ku memu własnemu zaskoczeniu rozrasta się, wciąga mnie coraz bardziej i nieraz nawet po nocach rozmyślam o jej bohaterach, tak jakbym znała ich naprawdę, jakby opisanie ich skomplikowanych dziejów było ważne nie tylko dla mnie, ale i dla nich…

   A co do bardziej światowych spraw chciałam się jeszcze podzielić z Wami moim zadowoleniem wynikającym z nieoczekiwanego ocieplenia stosunków między dwoma Koreami. Może to naiwne i dziecinne cieszyć się przedwcześnie, tym niemniej nie mogę się powstrzymać przed wzruszeniem, gdy oglądam przedstawicielki dwóch drużyn w tenisie stołowym, które odmówiwszy gry przeciw sobie utworzyły jeden zespół i uśmiechnięte przytulają się po siostrzanemu…

 

   W związku z tym popełniłam taki oto, pozytywny w wymowie wierszyk:

Dobra nowina

Czasem się dzieją piękne rzeczy, blask niespodzianek, cud przejaśnień
Chociaż zwątpienia i niewiara każą nie ufać w takie baśnie
Czasem przybywa skądś nowina, która znów budzi moc nadziei
Choć stada kruków kraczą, krążą, ona po prostu kroczy w bieli
Uczy jak dostrzec rzadkie piękno w codziennej, zwykłej, ludzkiej doli
Poznać wzruszenie, szczerość, bliskość, wypatrzeć chabry wśród kąkoli
I w żadne spory się nie wdawać, nie krzyczeć, nie drwić – patrzeć w oczy
Nie słuchać zrzędzeń, utyskiwań. I nie dać marom się zamroczyć
Uśmiech na licu mieć spokojny i prostą radość w duszy
Że dobro jest i będzie w świecie. I nic go nie zagłuszy.
A chociaż wrócą chmury, deszcze, choć cień spowije dzianie
To potem znowu zalśni słońce, kolejny świt nastanie…

mięta ogrodowa

lubczyk

wrotycz

glistnik - jaskółcze ziele

   I jeszcze jedno. W kartce z kalendarza na dzisiejszy dzień wyczytałam taką oto, jakże adekwatną do tego, o czym piszę sentencję autorstwa Waltera Scotta:

"Życie bez radości to lampka bez oliwy" 

   Kochani! Życzę Wam i sobie by w naszych lampkach nigdy nie zabrakło choćby odrobiny tej drogocennej oliwy!:-)